Σήμερα, Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου, εκδικάζεται στον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης της καταδίκης σε 10 χρόνια φυλακή της 53χρονης καθαρίστριας από το Βόλο, που είχε προκαλέσει την αγανάκτηση της κοινωνίας. Η κρίση του Αρείου Πάγου είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς μόνο αν γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης της απόφασης, δεν θα οδηγηθεί στη φυλακή η 53χρονη γυναίκα.
Η περιπέτεια της καθαρίστριας από τον Βόλο ξεκίνησε όταν το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας το 2016 την καταδίκασε σε 15 χρόνια κάθειρξης λόγω παραποίησης του απολυτηρίου του Δημοτικού που προσκόμισε για να προσληφθεί ως καθαρίστρια, στο οποίο είχε αναγράψει ότι αντί της Ε’ είχε τελειώσει την Στ’ τάξη. Η περιπέτεια κορυφώθηκε τον Νοέμβρη του 2018 όταν το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας εκδίκασε την έφεσή της και την καταδίκασε σε ποινή κάθειρξης 10 ετών και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Το κύμα αλληλεγγύης προς την καθαρίστρια και ενάντια σε αυτή την πρωτοφανούς αγριότητας και παντελώς αναντίστοιχη του αδικήματος στο οποίο υπέπεσε ποινή, είχε ως αποτέλεσμα στη νέα του συνεδρίαση στις 28 Νοέμβρη το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας να κάνει δεκτή την αίτηση αναστολής εκτέλεσης ποινής μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της αναίρεσης που ασκήθηκε στον Άρειο Πάγο.
Το κοινό κάλεσμα του «Ημεροδρόμου», «ThePressProject» και «Ελληνοφρένειας» για την απελευθέρωσή της συγκέντρωσε σχεδόν 50.000 υπογραφές μέσα σε λίγες μέρες.
«Ντρέπομαι αλλά ήθελα τα παιδιά μου να έχουν μια καλύτερη ζωή από τη δική μου. Έτρεμε η ψυχή μου μη μεγαλώσουν σε ίδρυμα όπως εγώ». Αυτά ήταν τα λόγια της 53χρονης καθαρίστριας μέσα από τη γυναικεία φυλακή του Ελαιώνα στη Θήβα, ενώ τα παιδιά της μίλησαν για τη συνεχή προσπάθειά της να τα μεγαλώσει παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν.
Όπως τονίζουν προς τον «Ημεροδρόμο» οι νομικοί παραστάτες της καθαρίστριας, ένας μόνο από τους βασικούς λόγους αναίρεσης είναι ο ακόλουθος:
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν αιτιολογείται το αδίκημα περί περιουσιακής βλάβης του Δημοσίου ώστε αντικειμενικά να στοιχειοθετείται το αδίκημα της απάτης. Και τούτο διότι η θεωρούμενη «ζημιά» που επήλθε από τη θεωρούμενη ως απατηλή συμπεριφορά της καθαρίστριας – όπου σαν «ζημιά» εδώ εκλαμβάνεται η καταβολή των μισθών της – ισοσταθμίζεται από την ισάξια αντιπαροχή που περιήλθε στο Δήμο από την παρασχεθείσα εργασία της.
Ταυτόχρονα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι: Για τη θέση στην οποία προσλήφθηκε η καθαρίστρια και για την παρασχεθείσα εργασία που παρείχε, το αν είχε τελειώσει την Ε’ ή την Στ’ Δημοτικού δεν προσθέτει ή αφαιρεί τίποτα σε γνώσεις ή δεξιότητες που θα μπορούσαν αντικειμενικά να επηρεάσουν την ποιότητα των υπηρεσιών της. Υπηρεσίες που όλοι αναγνωρίζουν ότι με ευσυνειδησία παρείχε, όντας απολύτως συνεπής στις απορρέουσες από τη θέση αυτή υποχρεώσεις της.
Συνεπώς, είναι απολύτως αναιτιολόγητη η κρίση του Δικαστηρίου περί ύπαρξης περιουσιακής ζημίας του Δημοσίου, που υπολογίζεται στο ύψος των καταβληθέντων μισθών, στο όνομα της μη νόμιμης πρόσληψης, από την στιγμή που οι μισθοί αυτοί καταβλήθηκαν για εργασία που προσφέρθηκε. Η εμφανιζόμενη σαν ζημία» ισοσταθμίζεται από τις πράγματι παρασχεθείσες υπηρεσίες της καθαρίστριας, δεδομένου επιπλέον ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν απαιτούνταν για τη θέση της καθαρίστριας ιδιαίτερες εξειδικευμένες πνευματικές δεξιότητες, ικανότητες και πιστοποιημένες γνώσεις που ο Δήμος ποτέ άλλωστε δεν απέβλεψε ή ζήτησε από εκείνη.
Με άλλα λόγια, η καθαρίστρια πληρώθηκε διότι πράγματι εργάσθηκε. Γεγονός που καθιστά πρόδηλα εσφαλμένη την ερμηνεία και την εφαρμογή του άρθρου 386 του ΠΚ περί «απάτης» ή «αδικήματος» καθώς καμία «απάτη» και καμία «περιουσιακή βλάβη» του Δημοσίου δεν υπήρξε.
Εφόσον το ανώτατο δικαστήριο της χώρας κατά την εξέταση της αίτησης αναίρεσης κάνει δεκτό το αίτημα, τότε η υπόθεση θα επιστρέψει πίσω στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας για να εκδικαστεί εκ νέου.
Ενόψει της εκδίκασης στον Αρειο Πάγο, σε ανακοίνωσή του το «Συνδικάτο Εργαζόμενων ΟΤΑ Νομού Μαγνησίας», σημειώνει:
«Στις 6 του Φλεβάρη εκδικάζεται στον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης της ποινής δεκαετούς κάθειρξης που είχε επιβληθεί στη συναδέλφισσά μας καθαρίστρια για την παραποίηση του ενδεικτικού της Ε΄ Δημοτικού σε απολυτήριο Δημοτικού, δηλαδή ενός απολυτηρίου που της επέτρεψε να δουλεύει για να ζήσει την οικογένειά της κάτω απόεξαιρετικά δύσκολες συνθήκες!
Μετά το κύμα πρωτοφανούς συμπαράστασης που ξεσήκωσαν τα ταξικά σωματεία έγινε δυνατή η αποφυλάκισή της, το ελάχιστο μπροστά σε αυτήν την κατάφωρη αδικία, που στην ουσία οδηγούσε στη φυσική και οικονομική εξόντωση την ίδια και την οικογένειά της.
Ήταν μια πρώτη νίκη απέναντι στην προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν τέτοιες περιπτώσεις σαν «αντισώματα» του αστικού κράτους στη σαπίλα του, τη στιγμή που η Κυβέρνηση από τη μια καταδικάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση τα λαϊκά νοικοκυριά και από την άλλη επιδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
Καλούμε τα σωματεία, τους εργαζομένους -σε κάθε χώρο δουλειάς και με όλους τους τρόπους- να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην αγωνίστρια της ζωής ενόψει της προσεχούς δίκης!
Ο ΑΓΩΝΑΣ θα είναι μακρύς αλλά είναι η μόνη ΕΓΓΥΗΣΗ για να επανέλθει η συναδέλφισσά μας στην εργασία της, με αναίρεση της ποινής της και αναγνώριση των δεδουλευμένων της!»
Με αφορμή την εκδίκαση στον Άρειο Πάγο της αίτησης της σχολικής καθαρίστριας, η ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνα Κούνεβα έκανε την παρακάτω δήλωση:
Την Τετάρτη, 06.02., στο ΄Ζ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, εκδικάζεται η αίτηση αναίρεσης της ποινής 10ετούς φυλάκισης χωρίς αναστολή που έχει επιβληθεί από το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας στη Δήμητρα Τσιαντάκη, τη «σχολική καθαρίστρια από τον Βόλο», επειδή πριν από 20 χρόνια άλλαξε στο ενδεικτικό του Δημοτικού το Ε' σε ΣΤ' για να μπορέσει να δουλέψει ως καθαρίστρια και να θρέψει τα παιδιά της.
Ύστερα από 23 ημέρες κράτησης στις γυναικείες φυλακές της Θήβας, όπου την οδήγησε η άδικη και παράλογη αυτή δικαστική απόφαση, στις 28.11.18 η Δήμητρα χάρη σε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης από όλη την Ελλάδα αποφυλακίστηκε και μπόρεσε να γυρίσει στην οικογένειά της. Η σχεδόν ενστικτώδης αντίδραση χιλιάδων απλών ανθρώπων επέβαλε τότε τόσο στα ΜΜΕ όσο και σε όλους τους φορείς να πάρουν ανοικτά θέση υπέρ της αποφυλάκισης και της επανεξέτασης της υπόθεσής της, θυμίζοντας σε όλους μας τη δύναμη της διαμαρτυρίας και της αλληλεγγύης.
Η Δήμητρα έχει ακόμη μπροστά της έναν μακρύ δικαστικό αγώνα μέχρι να δικαιωθεί, και σ’ αυτόν πρέπει πάλι να μας βρει στο πλευρό της. Καλώ όλες και όλους, συνδικάτα, γυναικείες οργανώσεις και συλλογικούς φορείς της κοινωνίας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε αυτόν τον άμεσο στόχο: την Τετάρτη 06.02., που κρίνεται η αίτηση αναίρεσης της ποινής της και μαζί η ίδια η ζωή της, να βρεθούμε στο πλάι της και να δηλώσουμε για άλλη μια φορά έμπρακτα την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας.
Οι δικαστές, που έχουν στα χέρια τους τη μοίρα αυτής της γυναίκας, θα πρέπει να ακούσουν τη φωνή της κοινωνίας. Ένα ασήμαντο «αδίκημα» δεν μπορεί να διορθώνεται με μια τεράστια αδικία. Η δικαιοσύνη θα έπρεπε να είναι καταφύγιο των αδυνάτων και όχι να γίνεται διώκτης τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου