"Εδώ ζούμε έναν δεύτερο πόλεμο" μονολογεί η ηλικιωμένη Σύρια, που ακουμπώντας στο μπράτσο του συζύγου της προχωρά προς την τεράστια ουρά που έχει σχηματιστεί εκεί, όπου γίνεται η διανομή φαγητού, στον καταυλισμό της Ειδομένης.
"Δίνουμε μάχη για ένα πιάτο φαγητό, μάχη για μια σκηνή, για να μπορέσουμε να βάλουμε από κάτω το κεφάλι μας. Κουβαλάω πολλά χρόνια πάνω μου και όλα αυτά είναι πολύ δύσκολα για μένα. Έφυγα κυνηγημένη από την πατρίδα μου κι έχω κολλήσει εδώ. Στη λάσπη, το κρύο, το αδιέξοδο..." λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χάλα, που θέλει, όπως πολλοί ομοεθνείς της, να πάει στη Γερμανία. Εκεί, την περιμένει ήδη ο γιος της, ο οποίος ήταν από τους "τυχερούς" που κατάφερε να περάσει τα σύνορα πριν από περίπου έναν χρόνο.
Με τη σιδερόφραχτη πύλη να παραμένει κλειστή για τέταρτη μέρα στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας-ΠΓΔΜ, τη βροχή να έχει μετατρέψει την περιοχή γύρω από τον καταυλισμό σε έναν απέραντο βούρκο και τα νέα από το ευρωπαϊκό "μέτωπο" που καταφτάνουν, μέσω κινητών, στους πρόσφυγες να είναι κάθε άλλο παρά ευοίωνα, πολλοί, όπως η Χάλα, νιώθουν σαν να βιώνουν έναν δεύτερο πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου